Το δάχτυλο

- Έχεις χαϊδέψει ποτέ άντρα από πίσω; ρωτούσα την φίλη μου πάνω από έναν καφέ.
- Μα τι λες; Τότε δεν ειναι άντρας.
- Κι’ αν σου το ζητήσει;
- Θα ξενερώσω.
σιγή
- Εσένα σου το κάνουν; την ξαναρωτούσα, κάνοντας μια νέα προσπάθεια.
- (αμηχανία) Καμιά φορά.
- Σου αρέσει;
- Ε...τι ρωτάς τώρα;
- Λέγε καλή μου, σου αρέσει;
- Ναι
- Νομίζεις ότι ειναι μόνο σε μας ευχάριστο; Δεν έχουμε το μονοπώλιο στις νευρικές απολήξεις, αποδεδειγμένα είναι ερωτογενής ζώνη και για τα 2 φύλα
- Μα δεν καταλαβαίνεις, δεν ειναι σωστό. Θα μου πεις τώρα ότι εσένα σου αρέσει να του φέρεσαι σαν να είναι γυναίκα;
- 'Η ομοφυλόφιλος ε;
- Ε, ναι.

- Κι αν το θέλει; Αν στο ζητήσει;
(μάσκα τρόμου)
- Θα τον κάνεις να νιώσει απαίσια αν τον κοιτάξεις έτσι, της είπα.
- Εσένα σου αρέσει; με ρώτησε.
- Να μου το κάνουν ή να το κάνω ;
- Να το κάνεις.
- Πιο μικρή πέρασα μια περίοδο που με ικανοποιούσε, ίσως γιατι είχα μια επιθετικότητα και ήθελα να τους σπρώχνω στα όρια τους. Ξέρεις το «δάχτυλο» ειναι λίγο όπως ο στοματικός έρωτας για μερικούς απο αυτούς, Τον βάζει τον άλλον σε μια "θέση" submissive, ίσως και γι’ αυτό πολλοί δεν θέλουν (γέλιο) ...Τώρα δεν με συγκινεί... απλά δεν με χαλάει, αν του αρέσει και μου το ζητήσει ή πάρει το χέρι μου...Εξαρτάται και απο την σχέση, αν τον σέβομαι και εκτός κρεβατιού, αν με εμπνέει, αν με φτιάχνει που φτιάχνεται…

Με κοίταζε, σοκαρισμένη, φοβισμένη.
- Τι; Κάνεις λες και σου είπα κάτι εξωπραγματικό. Σε πολλούς αρέσει, απλά σε σένα δε θα το πούνε, ...obviously
- Γιατι με σέβονται, αποκρίθηκε.
- Γιατι φοβούνται, την διόρθωσα.
- Εσύ, λες τι θες στο κρεβάτι ; πρόσθεσα.
- Όχι βέβαια, αν δε ξέρει αυτός τι να κάνει, δεν θα του τα μάθω κιόλας;
Την κοίταζα. Άρχιζα να διακρίνω κάτι.
Την ρώτησα αιφνιδιαστικά.

- "Τελειώνεις;"
Δεν πήρα απάντηση αλλά ένα βλέμμα που έλεγε πολλά, ένα βλέμμα θυμωμένο. Δέκα χρόνια φίλες και ανακάλυπτα το πόσο διαφορετικές ήμασταν.
Αναστέναξα.
- Άκουσε με. Αν δεν πεις τι θες, αν δεν βοηθήσεις με το ίδιο σου το χέρι κυριολεκτικά, αν δεν αφεθείς χαλαρή χωρίς στερεότυπα "ο άντρας τα ξέρει όλα και ο άντρας πρέπει να χει παλαμάρι, τρίχες, να είναι παντογνώστης και μπαμπάς μου, αν τέλος πάντων δεν αφήσεις τις φοβίες σου που σου δογματίζουν την σεξουαλική σου ζωή, πως θες να ευχαριστηθείς τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου; Πως θες να ερεθιστείς ακούγοντας τον να ανασαίνει βαριά; Πως περιμένεις το κρεβάτι να ειναι μέρος χαράς και μοιράσματος, συντροφικότητας ;

- Αν δεν ξέρει τι να κάνει, απλά θα πάω με άλλον. Και αν μου ζητήσει… "δάχτυλο" (έκφραση σιχασιάς και περιφρόνησης), το ίδιο.
Μιλούσαμε την ίδια γλώσσα; Εγώ αναφερόμουν στο βαθύ δέσιμο ενός ζευγαριού, όχι τον πρώτο τυχόντα, που αλλάζεις στην πρώτη «στραβή». Μιλούσα για αποδοχή, για υγιή σεξουαλική έκφραση χωρίς φόβο απόρριψης ή επίκρισης. Εμπιστοσύνη.
Συντονίστηκα με το δικό της τρόπο σκέψεως και έκανα μια τελευταία προσπάθεια.

- Αν σου ζητήσει...κάτι άλλο ...μμμ τι να σου πω; Α ναι, ένα κλασσικό... να τελειώσει στο πρόσωπο σου ;
- Α πα πα, θα πω όχι.
- Γιατι ; Είστε μαζί τόσα χρόνια, δεν τίθεται θέμα σεβασμού, είναι θέμα φαντασίωσης και παιχνιδιού.
- Δεν μ’ αρέσει.
- Σύμφωνοι, δεν ειναι ό,τι πιο ευχάριστο, σαν να φταρνίστηκε συναχωμένος ελέφαντας στο πρόσωπο σου ειναι. Αλλά...αν σου το ζητήσει... Θα πας με άλλον ?
- Όχι.
- Άρα για να καταλάβω καλά, με απλά λόγια,… αν θέλει να τελειώσει κάπου πάνω σου, ειναι άντρας, αλλά αν θέλει να τον χαϊδέψεις δεν είναι. Και δεν ειναι άντρας επίσης αν δεν έχει καταλάβει/ βρει πως να σε κάνει να τελειώσεις, ακόμα κι αν δεν του λες τι σου αρέσει και πως. Καλά τα λέω ;
- Ναι, ας πούμε. Θέλω να δω που το πας ...;
- Μόνο του πάει. Θες να έχει τηλεπάθεια, να ξέρει ως δια μαγείας που και πως φτιάχνεσαι, να φτιάχνεται με τρόπο που εσύ εγκρίνεις, και αν δεν τα καταφέρει, θα πας με άλλον.

- Δεν ειναι έτσι.
- Είναι. Τι λέει που δεν τελειώνεις ;
- Τίποτα.

- Τι εννοείς ; Δεν τον νοιάζει ; Δεν το ξέρει ; !
(βλέμμα)
……….
- Προσποιείσαι ;

Εκεί, σταμάτησα. Θυμήθηκα τις δικές μου προσποιήσεις.
Θυμήθηκα τους λόγους.
*Για κεινον, να μην νιώθει άσχημα
*Για μένα, να μην με πει ανοργασμική
*Για μένα, να τελειώνουμε μια ωρα αρχύτερα.
*Για μένα, γιατι αν του το έλεγα, και δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό θα καταλάβαινα ξεκάθαρα ότι δεν τον ένοιαζε.

Απο τα 16 ως τα 19 -20.
θυμήθηκα τους λόγους που δεν κορύφωνα.
Εγωισμός, φόβος, μπλοκάρισμα απο πληγές.
" Με κερατώνεις, αλλά δεν θα με “έχεις” "
Δεν θα μπορούσα ποτέ να γυρίσω σ αυτήν την εποχή γιατι πλέον δεν είμαι 19 χρονών. Τώρα ξέρω. Το κεφάλι μου κουρκούτι. Ειναι η 3η γυναίκα που μου έλεγε πάνω κάτω τα ίδια. Hang ups, taboos, εξωπραγματικές προσδοκίες, φόβος, εγωισμός...πληγή.
Έκανα μια τελευταία ερώτηση

- Τον εαυτό σου τον βλέπεις γυμνό ;
- Για ποιο λόγο;
Έλα μου ντε...εδώ που τα λέμε ούτε και γω την κοιτάω την μαούνα(*).
- Το κάνεις μόνη σου ; Χαϊδεύεσαι ;
Τρελό νευρικό, αμήχανο, πληγωμένο γέλιο.
Και γω να θέλω να κλάψω..

(*)(κώλος μετά τα γιορτινά τραπέζια)