Friday, February 4, 2011

Αποτυχημένα κρεββάτια



Πάει. Το 'χω πάρει απόφαση ότι θα περάσω την ζωή μου χωρίς να γευτώ όλες τις αμαρτωλές απολαύσεις. Έχω την ατυχία να υπάρχει απευθείας σύνδεση στο απ' αυτό μου με το μυαλό μου.
Είχα δοκιμάσει πριν χρόνια, (και συνήθως όταν "ο π*ύστης ο Γιώργος φυστίκωσε το τσόκαρο την Βούλα") να κάνω one night stands. Είτε γιατί θα ξεκόλλαγα από τον πρώην όπως λέγανε οι ξέ*ωλες φίλες μου Είτε γιατί θα επιβεβαιωνόμουν σαν γυναίκα-και καλά. Είτε για την εμπειρία του να έχω έναν Άδωνη στο κρεβάτι μου και δεν πειράζει αν μασάει τα νύχια των ποδιών του. Μπορεί να πεινούσε το παιδί.
Έβγαλα λοιπόν τα εξής συμπεράσματα. Αν τον άλλον τον αγαπάς, και να κλάνει σου μυρίζει τριαντάφυλλο, και σταματάς την π*πα και του λες "μχμπκλ αγάπη μου, να σου κάνω ένα χαμομηλάκι για την κοιλίτσα σου?"
Δεν το μπορώ το ψυχρό κρεβάτι, τελικά. Δεν λειτουργεί το σώμα μου, δεν υπάρχει κλιμάκωση, και παρατηρώ αν ο άλλος θέλει σφράγισμα ή αν του ‘χει σφηνωθεί μια ξεραμένη μύξα στο αριστερό ρουθούνι.
Το θέλω γαμώτη μου το παραμύθι μου. Αυτό που τον κοιτάς, και ανοίγουν οι καταρράκτες του Νιαγάρα. Οι πεταλούδες χορεύουν τσάμικο στο στομάχι σου και έχεις τρομερή ανασφάλεια για το πως θα του φανεί η ελιά που έχεις εκεί χαμηλά. Δεν θέλω φεγγάρια και άρλεκιν, αλλά να μου ‘χει πηδήξει δεξιοτεχνικά το κεφάλι πρώτα.
Να μην έχει πετάξει καμιά μαλακία του τύπου "εγώ δεν θέλω σχέση, αλλά σε έχω ανάγκη απόψε".
Να τον βλέπω να με κοιτάει στα μάτια όταν του μιλάω, και να ξέρω ότι ψοφάει να με φιλήσει. Όχι να κοιτάει το wonder bra και να αναρωτιέται αν το βυζί μου είναι σιλικονάτο ή όχι.
Να θέλει να κάνει σεξ για να ειναι με μένα. Όχι να κάνει σεξ, και έτυχε να του κάτσω εγώ.
Μετά απο πολλά «ψυχικά» που έχουμε κάνει, μετά από πολλά κρεβάτια όπου ο ξαναμμένος πιτσιρικάς ούτε ήξερε τι να ακουμπήσει αλλά εμείς λιγωνόμασταν που "ενωθήκαμε με την μοναδική μας αγάπη", πιστεύω πλέον, ότι αν το μ'νι τραβάει καράβι..., το δικό μου θέλει κρουαζιερόπλοιο.
Κι όχι οποιοδήποτε.
The godamn, fucking love boat
(με τα παρελκόμενα.)


















( εκδόθηκε στο βιβλίο  A woman in this city, δόθηκε στο fe-mail.gr )
  Σημείωση: Αυτό ηταν η αρχη της μπλογκοιστορίας μου, μου ανοιξε πόρτες σε περιοδικά, με  έβαλε στον χαρτη. Πήγε με ιμαιλ ούτε κι εγω ξέρω σε πόσα σπίτια, το πασάρανε ούτε κι εγω ξέρω σε πόσα φόρουμς ως δικό τους. Ας είναι. Αν και χυδαίο, θυμωμένο, βγαζει ρομαντισμό και εκφραζει πολλές γυναικες, γι αυτό και ξεχώρισε. (Και φυσικά όσοι άντρες το διαβασαν, πέρασε και δεν ακούμπησε...)

Sunday, October 10, 2010

Οι απoρίες σας (συνέχεια)


«Αγαπητή Λίλι, με ενοχλεί ένας 25χρονος. Είμαι 16, δεν ξέρω τι να κάνω…»

Δεν μου λες και πολλά για να καταλάβω πώς σε ενοχλεί. Εφόσον όμως είσαι ανήλικη και συμπεριφέρεται έτσι παρά τον κίνδυνο να μπλέξει, θα έλεγα ότι δεν έχεις να κάνεις με πολύ νορμάλ άτομο. Κάνε καταγγελία στην αστυνομία ή πες το στους γονείς σου.









«Εδώ και καιρό μου αρέσει ένας συμφοιτητής μου, αλλά τον είδα να χαϊδεύει έναν άλλον σε ένα πάρτι. Είναι τελείως χαμένο το παιχνίδι;»


Εκτός αν βγάλεις πουλί μέσα στην επόμενη εβδομάδα, ναι.




«Η κοπέλα μου δεν έχει καθόλου στήθος και νιώθει και η ίδια μειονέκτημα, αλλά και όταν κάνουμε έρωτα, δεν μπορώ να λειτουργήσω κανονικά, ξενερώνω πολύ. Τι να κάνω;»
Αφού η αυτοϊκανοποίηση είναι ένα σπορ που κάνεις καλά, θα σου έλεγα να συνεχίσεις και να αφήσεις την κοπελίτσα ήσυχη να βρει κάποιον που θα την εκτιμήσει για αυτό που είναι.



«Με λένε Στέργιο, είμαι 23 και μου αρέσουν οι άντρες, να τους κοιτάω συνέχεια, αλλά δεν νιώθω gay. Δεν έχω ολοκληρώσει σχέση με γυναίκα. Τι να κάνω;»

Δηλαδή άμα ήσουν gay κατά την γνώμη σου, τι θα σου άρεσε? Το κολοκυθάκι στην λαϊκή? Νομίζω ότι πρέπει να αποδεχτείς –πρώτα απ’όλα-ότι αφού σου αρέσουν οι άντρες, και δεν έχεις πάει με γυναίκα, ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες… να μην είσαι straight.
Και μετά, όταν ξεπεράσεις το πρόβλημα σου με τις ταμπελίτσες… όλα θα έρθουν μόνα τους.




«Με το αγόρι μου έχουμε μια αποκλειστική σχέση. Ούτε να μιλάμε σε άλλα αγόρια ή κορίτσια δεν αφήνουμε ο ένας στον άλλον. Με έβαλε να σβήσω ό,τι μηνύματα έχω στο κινητό μου…»


Είσαι σίγουρη ότι δεν θα σε αρχίσει στις φάπες που μου έγραψες?





Το γράμμα της εβδομάδας



«Αγαπητή Λίλι,
Είμαι σε μια σχέση εδώ και 2 χρόνια. Θέλω ο φίλος μου να με γλύψει, αλλά πάντα την τελευταία στιγμή τον σταματάω. Φοβάμαι μην μυρίζω, μην έχω πολλά υγρά, και γενικώς φοβάμαι.
Μαρία 19 χρονών.»

Αυτό που περιγράφεις είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Ως γυναίκες έχουμε μάθει να κρύβουμε τα σεξουαλικά μας όργανα, αντιθέτως με τους άντρες που υπό κατάλληλες συνθήκες, μόνο παρέλαση δεν κάνουν. Εμάς είναι κρυφά, διπλωμένα, εσωτερικά. Τα δικά τους προεξέχουν, φωνάζουν «δείτε με».
Δεν έχουμε την ίδια σχέση και οπτική επαφή που έχουν εκείνοι.
Μια πολύ καλή άσκηση είναι να κοιτάς το εαυτό σου (ναι καλά κατάλαβες) σε διάφορα στάδια. Σε ανάπαυση, σε διέγερση. Τράβα βίντεο με το κινητό σου και δες τι σου συμβαίνει. Και μετά σβήσ’ το, αρκετά κυκλοφόρησαν από βλακεία στο ίντερνετ.
Όσο για την γεύση και την μυρωδιά, μπορείς να τις επηρεάσεις με χυμό ανανά ή τρώγοντας φράουλες για λίγο διάστημα, αποφεύγοντας μπύρα και καρυκεύματα.
Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για να ησυχάσεις όμως, είναι να δοκιμάσεις τον εαυτό σου λίγο πριν. Είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται ευρέως και έχει βοηθήσει πολλές γυναίκες να χαλαρώσουν, σίγουρες ότι «όλα βαίνουν καλώς στα σύνορα»


Μπορείτε να στέλνετε ως συνήθως τις απορίες σας στο lili.city@yahoo.com αλλά ακόμα καλύτερα στο facebook sto Lili Womansown.

Saturday, October 9, 2010

Το έξυπνο πουλί... από την μύτη πιάνεται


Όταν κάποιος σε καλεί στο σπίτι του να φας, σηκώνεσαι να φύγεις αμέσως μετά το σερβίρισμα του τελευταίου πιάτου;

Όχι βέβαια, ακόμα και οι πιο άξεστοι, αυτό το έχουν εμπεδώσει. Ότι είναι προσβλητικό και ότι ο οικοδεσπότης θα νιώσει σαν μαλάκας. Ότι θα φανεί το πόσο ξελιγωμένος ήσουν για το φαί, τελικά.

Τότε γιατί είναι τόσο δύσκολο για μερικούς άντρες να καταλάβουν το πόση μεγάλη αγένεια είναι να σηκώνονται να φεύγουν αμέσως μετά το σεξ;

Ναι, οκ, ξέρω φοβούνται μήπως δώσουν λάθος εντυπώσεις.

Γιατί αφού ήμασταν τόσο χαζές να πιστέψουμε ότι του αρέσαμε ολόκληρες και όχι μόνο το γκαζόν που βόσκησε ( αν ήμασταν τυχερές), το μοσχάρι κάνει τον συνειρμό ότι τώρα που πηδηχτήκαμε θέλουμε και 5 κουτσούβελα με το Dna του, μην χάσουμε το κελεπούρι, μη χέ-σω.

Το κακό ξεκινά νομίζω από το γεγονός ότι οι περισσότεροι έχουν δώσει υπερβολική σημασία στο πέος τους. Όσο πιο μεγάλο, τόσο μεγαλώνει η αυτοπεποίθηση τους, Μιλάμε για την απόλυτη ταύτιση.

Είναι το πέος όμως τόσο παντοδύναμο;

Πώς θα ήταν τα πράγματα αν η ανατομία τους άλλαζε από την μία μέρα στην άλλη και το πέος τους έμπαινε στην θέση της μύτης τους;


Θα ξέραμε ακριβώς τι νιώθουν με το «καλημέρα σας». Θα καταλαβαίναμε την αντρική φύση και δεν θα δίναμε πλέον τόση σημασία στην απόρριψη ή στα λόγια τους, αφού τα ¾ του αντρικού πληθυσμού θα κυκλοφορούσαν τον περισσότερο χρόνο με ένα κοντάρι ανάμεσα στα μάτια ή πάνω στο στόμα τους, ανάλογα την στιγμή. Η πλήρης απομυθοποίηση.

Βέβαια κοινωνικά θα υπήρχαν αλλαγές.

Θα καταργούνταν τα φιλιά στο μάγουλο.

Οι ξυριστικές μηχανές θα άλλαζαν δραστικά σχήμα και λειτουργία διότι ως γνωστόν, τα μπαλάκια έχουν μια ελαστικότητα.

Ο τρόπος σίτισης θα ήταν διαφορετικός. Οι άντρες θα έπρεπε να τον «παίξουν» για να μην κρέμεται μπροστά στο στόμα τους αλλά να προσέχουν να μην τελειώσουν στο φαγητό τους. Άγχος. Φρίκη.

Τα καλά εστιατόρια θα πρόσφεραν ειδικό εξάρτημα στο κούτελο για να το δέσουν, ή φορητό «καρεκλάκι» για να το τοποθετήσουν, πιθανόν κοντά στο αυτί.

Δεν θα ξαναέκαναν παράπονα στο σεφ ότι βρήκαν τρίχα στο φαί τους.

Καμία γυναίκα δεν θα έτρωγε πια χαστούκι με την ανάποδη της παλάμης, κάτι που θα αύξανε κατακόρυφα τα αυχενικά σύνδρομα στον αντρικό πληθυσμό.

Τα τρέξιμο θα ήταν επώδυνη εμπειρία και πέρα από σορτσάκι και αθλητικά παπούτσια, θα υπήρχε και το αθλητικό σουτιέν πέους.

Οι έφηβοι θα αντιμετώπιζαν διλλήματα. «Τώρα μου το’ χωσε στο στόμα κατά λάθος;»

Το γλυφομ*νι θα είχε την ίδια επιτυχία με την πίπα, αφού πλέον δεν θα υπήρχαν δικαιολογίες, ούτε διαδρομές να διανυθούν, «Είσαι in position. Work it!”

Τα αισθητικά κριτήρια θα άλλαζαν φριχτά. Θα αποζητούσαμε άντρες με μεγάλο, υπερβολικό φαρδύ μυώδες λαιμό.

Οι εκφράσεις τύπου «Θα τσιμπολογήσεις κάτι;» δεν θα ήταν ποτέ πια ίδιες.

ΟΙ φωτογράφοι δεν θα έλεγαν πια σε παιδικό πάρτι «κοίτα το πουλάκι!» και πολλά άλλα…

Από το πρόσωπο, μόνο τα μάτια θα ήταν φανερά, κι αυτό αν το πέος δεν είχε κλίση προς τα δεξιά ή αριστερά, (Φρικάρω στην σκέψη ενός έφηβου Emo)

Θα χαλούσαν φιλίες και σπίτια, αφού ως γνωστόν, το πουλί έχει δικό του μυαλό και κανόνες. Θα φαίνονταν οι παιδόφιλοι.

Η δομή του γάμου θα είχε βαθύτερο νόημα γιατί δεν θα υπήρχε πια απιστία. Άλλο να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου και άλλο πίσω από το πέος σου, όσο να ναι.

Τον χειμώνα θα υπήρχε σύγχυση. «Τώρα αυτό είναι συνάχι ή χάρηκες –υπερβολικά- που με είδες;»

Και μην αρχίσω να γράφω για τις γυναίκες…

Στείλτε μου τα δικά σας να τα δημοσιεύσουμε.

Lili

Tuesday, August 24, 2010

Γυναικείοι διάλογοι

-Βαρέθηκα. Όταν έχω στεναχώριες, τις περνάω μόνη μου. Είσαι αδιάφορος η συναισθηματικά δυσκοίλιος;
-Μα τι λες;
-Και όταν εχω ορέξεις, πάλι κάνεις τον ψόφιο κοριό. Τι σκατά κάνουμε εδώ πέρα;
-Δεν γίνεται όποτε θες εσύ να κάνω τούμπες.
-Ε;
Έπεσε σιγή.
Εκείνος κατάλαβε τι αντιδραστική μαλακία πέταξε και προσπάθησε να τα μπαλώσει.
-Δηλαδή, ρε μωρό…
-Κατάλαβες τι είπες μόλις τώρα; Σου λέω σε ποθώ και εσύ το παίρνεις ότι θέλω να γίνει το δικό μου; Είσαι τελείως βλαμμένος;
Η Μαρία μου έλεγε την ιστορία μυξοκλαίγοντας πάνω από το εσπρέσσο της.
Την καταλάβαινα, μου είχε τύχει και μένα μια τέτοια «περιπτωσάρα»
-Ναι, της απάντησα, σε κάνουν να θες να τους κερατώσεις από εκδίκηση και μόνο, κι ας μην είναι του χαρακτήρα σου.
-"Μα του το είπα", πετάχτηκε η Μαρία με το χαρτομάντιλο στο χέρι. "Του είπα «Θα πάω με άλλον μόνο και μόνο για να ξεκολλήσω, σου αξίζει.»
-Και τι είπε;
-"Γέλασε", ξέσπασε σε αναφιλητά η Μαρία. "Δεν με πήρε στα σοβαρά".
Κοντοστάθηκε. «’Η δεν τον νοιάζει». Με κοίταξε με τρόμο. «Λες να μην τον νοιάζει;»
Την έβλεπα έτοιμη να "ξανακολλήσει" στο πως νιώθει το γομάρι και να απομακρύνεται από το πώς ένιωθε εκείνη.
Και ήταν όμορφη κοπέλα, καλόψυχη και έξυπνη. Πολύ ανώτερη του.
Αλλά είμαστε τυφλές.
«Κι εγώ το χω πει αυτό» της απάντησα.
-Και τι σου είπε;
-Το θέμα είναι τι του είπα εγώ. Του ειπα να με κοιτάξει καλά, γιατί υπάρχουν τουλάχιστον 3 άτομα που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου που γουστάρουν τρελά να είναι εδώ στην θέση του.
-Και τι σου απάντησε;
-Ότι με παραμυθιάζουν για να με πηδήξουν.
-Είπε τέτοια καφρίλα;
-Ναι, και του είπα ότι κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, αλλά ακόμα και έτσι, αν κάποιος κάνει τον κόπο να με παραμυθιάσει, ίσως του αξίζει και ένα δωράκι. Και έφυγα.
-Και μετά;
-Γύρισα αργά το βράδυ. Με ρώτησε αν είχα πάει με άλλον. Δεν πίστευα στ αυτιά μου.
Και μετά άρπαξα την ευκαιρία. Του είπα ότι κάτι έκανα, και πήρα τα πάνω μου.
-Αν το κάνω εγώ αυτό θα με χωρίσει.
-Αν σε χωρίσει τόσο εύκολα, στο καλό να πάει. Εμείς γιατί τους συγχωρούμε τόσα; Γιατί να επενδύεις εσύ πιο πολύ σε μια σχέση που απαρτίζεται από τους δυο σας;
-Και τι έκανε;
-Πούλησε νταϊλίκι, ότι με σιχαίνεται, ότι με χωρίζει κλπ κλπ, αλλά στη φάση που ήμασταν δεν με ένοιαζε, θεωρούσα ότι δεν είχε μούτρα να μιλάει. Αν παραμελείς τον σύντροφό σου ερωτικά και συναισθηματικά, σπας το άγραφο συμβόλαιο που έχετε. Η σχέση γι αυτό δεν υπάρχει; Για τις λίγες στιγμές που νιώθεις ότι ο κόσμος σε καταβάλλει, η που νιώθεις ευάλωτος και τρυφερά. Αν είναι να σου γαμάει τον αδόξαστο να πάει να γαμηθεί.

Είχα πάρει φόρα.

-«Και τελικά τι έγινε;» Η Μαρία με κοίταζε λίγο φοβισμένη απ’την ένταση που είχα όταν μίλησα.
-Τα γνωστά. Ξέσπασε σε κλάματα και μου πε ότι δεν μπορεί χωρίς εμένα και τα λοιπά.
-Πώς ένιωσες;
-Ήμουν ακόμα μπλοκαρισμένη όποτε δεν μου έκανε αίσθηση. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον άντρα που μειώνει την θηλυκότητά σου η σ αφήνει μόνη σου στα δύσκολα.
-Συμφωνώ. Η Μαρία ένιωθε καλύτερα. «Όμως..»
Δίσταζε
«Όλοι ίδιοι είναι και δεν θέλω να μείνω μόνη».
-«Ούτε εγώ, ματάκια. Όμως δεν ξέρω αν είναι καλύτερο να είσαι μόνος και πραγματικά μόνος, η μόνος σε μια σχέση που σε μειώνει.» της απάντησα.
Και ακόμα δεν ξέρω την απάντηση.

Friday, August 20, 2010

Σεξ και πορνό.






Σε φιλάει και η γλώσσα του βγαίνει έξω από το στόμα σου, σε υπερβολικα μεγάλους κύκλους. Σχεδον σε γλύφει σαν μοσχάρι. Ασυγχρόνιστα. Γλυφει τα χείλη του ή σαλιώνει πολύ. Σε ρίχνει στο κρεβάτι και πέρα από ενα αγαρμπο ζούπηγμα στο στήθος (θηλή; Τι ειναι αυτό;) και πιθανόν ένα βιαστικό δάχτυλο στο αιδοίο σου (κλειτορίδα; Τι ειναι αυτό;), δεν ασχολείται και περισσότερο με τις δικές σου ανάγκες. Ξεκουμπώνει το παντελόνι του, σου σπρώχνει με νόημα το κεφάλι ενω συνεχίζει να σου γλύφει την μάπα, και ψιλοτσατίζεται οταν εσύ κάνεις την κινέζα.
Οταν δε, γδύνεσαι και ανακαλύπτει με φρίκη και λίγη σιχαμάρα οτι εχεις τρίχες εκεί που ειναι φυσιολογικό να εχεις τρίχες, είσαι πλέον σίγουρη οτι το άτομο έχει μάθει ό,τι έχει μάθει από τσόντες.
Η συνέχεια επιβεβαιωνει την ανακάλυψή σου. Πέφτει με όλο του το βάρος πάνω σου, γλιστράει σαν βαρκούλα ανάμεσα στα πόδια σου ή αντιθέτως σου λιώνει την κλειτορίδα με κάθε χτύπημα λες και ειναι κομπρεσέρ. Το σάλιωμα σάλιωμα όμως, δεν πτοείται.

Αν ειναι ενθουσιώδης και εκφραστικός τύπος μπορει να ακούσεις και "ποσο κάβλα ειναι ετο μ'νακι σου" ή αλλο κομψο σχόλιο, το οποιο μπορεί να ήταν και καλοδεχούμενο, ΑΝ συμμεριζόσουν την διεργερσή του. Στην παρούσα φάση όμως το έχεις παρει απόφαση οτι εκανες ένα μεγάλο λάθος και την πάτησες, και ελπίζεις σε μια γρήγορη ολοκλήρωση για να ελευθερωθείς.
Που συνήθως ειναι αναπόφευκτη μόλις τολμήσεις να ανταποκριθείς, έστω και ψεύτικα.
Με ένα "σε θέλω, μωρό μου" συνοδευόμενο από το ανάλογο μουγκρισμα και....Χιούστον we have landed.
Πάει και αυτό.Μπορείς να σηκωθείς. Είσαι ελεύθερη.


Μέσα σε όλο αυτό το σενάριο, πού ήταν η ευχαρίστηση που αντλούμε από την ευχαρίστηση της παρτενέρ μας; Πού ήταν ο σεβασμός στην λειτουργία του γυναικείου σώματος; (Ναι δεν καβλώνουμε με το που φυσάει αεράκι) Πού ήταν η απόλαυση, ο αισθησιασμος και η ανταλλαγή, συμμετοχή; Σόλο ιστορία ήταν, και η γυναίκα αντικείμενο.

Πολλοι νεαροί δεν ξέρουν πώς ειναι η λειτουργία του σεξ και μαθαίνουν από τα πορνό. Το λάθος είναι οτι δεν μαθαίνουν την γυναίκα, το αλλο μισό, ο παρτενέρ, ο συνεργάτης, το αλλο σώμα που θα ειναι παρών. Διαμορφωνουν άποψη για τις γυναικες και όχι μόνο σωματικά αλλα και ηθικά, μέσα από αυτά. Το πως πρεπει να φαίνονται (χεσε με ρε φίλε, δεν γουσταρω να το ξυρίσω και να θυμίζω 8χρονο επειδή εσύ φαντασιώνεσαι την Jenna), το πως συμπεριφέρονται (ναι, και γω όποτε βλέπω ντελιβερα βγάζω τον κορσέ μου και τον πιπώνω, ειναι στανταρ), το πώς ειναι η ερωτική πράξη (είμαι εδω μονο για την δική σου ευχαρίστηση, ναι τρελλαινομαι για τα υγρά σου, οπως και να σε λένε), και αναπτυσσουν μια στάση μη σεβασμού μεσα από την αντικειμενοποίηση της γυναικας. Γιατι ο,τι μας καβλώνει και μας ελεγχει, δεν το σεβόμαστε. Αλλιώς δεν θα είχαμε πρόβλημα να έκανε πορνό και η μαμά μας (ακούω οτι εχει καλά φράγκα).

Ας μην το βαθυνω πολύ και βραχυκυκλώσω και χάσω τους 2-3 αναγνώστες πoυ μπήκαν εδώ κατα λάθος οταν πληκτρολόγησαν την λέξη "πιπα" στον Γουγλη.

Το σεξ ειναι όπως ένα δείπνο που σου προσφέρει καποιος επειδη το θέλει, θέλει την παρέα σου.
Μαγειρεύει για σένα. Το λιγότερο που μπορείς να κάνεις ειναι να το απολάυσεις αργά, να λες συχνά πόσο νόστιμο και καλομαγειρεμένο είναι, και να μην φύγεις αμέσως μετα το φαγητό.





Τόσο νιονιό θέλει πια;

Tuesday, July 27, 2010

Status: In a Relationship


Πριν κάτι μήνες είχα χωρίσει με τον μπουμπούνα- μην μου τα θυμίζετε- και ειχα βαλει single στο facebook status. Φυσικά, όπως κάθε προβληματική σχέση διαρκείας, μετά από λίγο καιρό, εγώ και ο βλακέντιος θάψαμε τα απωθημένα μας κάτω απο το σεντόνι να δυναμώσουν για τον επόμενο καβγά και προχωρήσαμε.
Το στατους όμως δεν το άλλαξα μέχρι σήμερα.
Και 'κει να δείτε "λάικς" και χαρές και πανηγύρια. Από φίλους, οκ, ξέρω οτι χαίρονται που πιθανόν είμαι ερωτευμένη. ΟΙ γνωστοί όμως;
Και ο καταιγισμός στο μαιλ συνεχιζόταν, μέχρι που θέλησα να γράψω.
"Οκ, δεν ειμαι πια αποτυχία, τα κατάφερα να ΒΡΩ γκόμενο."


Κι εκεί κοντοστάθηκα.
Η κοινωνία μας πιέζει να ζευγαρώνουμε και να κάνουμε παιδια (αμα παιξετε tropico3 θα το νίωσετε το γιατί) και νιώθουμε άβολα οταν είμαστε μόνοι, -λες και ειναι η απόδειξη οτι "εχουμε κάτι στραβό πάνω μας", οτι δεν αξίζουμε να αγαπηθουμε, και μόνο αν φορτωθούμε έναν εξίσου προβληματικό θα είμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι.
Ομως ασχέτως από αυτό το στυλάκι και το σκεπτικό, θυμήθηκα μετά το διαζύγιο μου, το πόσο πολύ ένιωσα την αναγκη (εκεί κοντα στα 2 χρόνια μετά) να αγκαλιάσω κάποιον, να τον χαιδέψω την ώρα που κοιμάται.

Να κουρνιάσω, να με πάρει, να πηδηχτούμε κλπ κλπ
Ολοι ξέρουμε τις μελέτες σε παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς χαδια, οπτική επαφή και τα συναφη.
Και όλοι μέσα μας ξέρουμε, άσχετα αν το έχουμε βιώσει ή όχι, οτι τρέμουμε την μοναξιά.

Ισως γιατί το έχουμε συνδυασει με τα γηρατειά, τον θάνατο, την έλλιψη κατανόησης, ικανότητας, στοργής.
Μια μπαμπόγρια δεν ειναι cute όπως ένα μωρό.
Ούτε ζουμερή κοπελίτσα να την σφίξεις ενώ την φιλάς.
Μια μπαμπόγρια μυρίζει, κρεμεται από παντού, και γενικώς δεν σε ελκύει καθόλου να την ακουμπήσεις.
Ποια είναι λοιπόν η ουσία και το ηθικό δίδαγμα;
Δεν ξαναμπαίνω στο φέισμπουκ να γράψω στατους.
Είναι επικίνδυνο για την συναισθηματική μου υγεία.

Tuesday, July 13, 2010

Η πρώτη φορά

Πάντα υπάρχει μια πρώτη φορά και δεν εννοώ την πρώτη φορά που εννόησες εσύ, αλλα η πρώτη φορά που ανακαλυψες κάτι που άκουγες γι αυτό καιρό, αλλα πιστευες οτι... έχεις χρόνο.

Τι εννοώ;
Εμ βέβαια, μπερδεύτηκες.


Εμείς οι διαζευγμένες και ελέυθερες μπορεί να μην θαβόμαστε στο σπίτι με το πρώην τεκνό που την είδε χαμένο τέκνο του Ντέμη Ρουσσου και του Τέλη Σαββάλας μαζί, μες την μουχλα και την βαρεμάρα, αλλα τρώμε άλλα ζόρια. Χώρια που δεν έχεις ένα ζευγάρι χέρια στο σουπερμάρκετ ή που να αφήσεις το παιδί, τρως συχνά ήττες "εκει έξω".
Τι εννοω;
Εμ βέβαια, πού να καταλάβεις...


Είσαι πάνω από το τεκνό που σε είδε στο μισοσκόταδο, ρισκάρωντας πολύ (από πανω πολλά κρέμονται και όχι δεν εννοούσα το στήθος σου-αυτο θα το ζουπήξει και θα του αρέσει, όπως και σε όποια κατάσταση και να είναι. Σαράντα είσαι πια, σάμπως νομίζεις οτι το φως των κεριών σου κρύβει δεκαετίες;)
και ξαφνικά εκεί που τον κοιτάς με το σέξι βλέμμα, έχοντας όμως στο πίσω μέρος του μυαλόυ σου να μην το παρακάνεις και φανείς γελοία, σκύβεις το κεφάλι και τι βλέπεις;
Μια άσπρη τρίχα.

Ασπρη σαν το χιόνι, να σε κοιτά, αγέρωχη και περήφανη για την χλωμάδα της, μάρτυρας μιας νέας εποχής που ξεκινά.
Και κει βλαστημάς που την έχεις δει φεμινίστρια και δεν το παίρνεις γουλί και ξεροκαταπίνεις και αναρωτιέσαι αν έχεις βγάλει και στην κεφάλα σου, αλλα πού να περιμένεις να φύγουν οι βαφές (απαξ ξανθιά, για πάντα ξανθιά) και μέχρι να ολοκληρώσεις την παράτα από άσχετες αγχωτικές σκέψεις, ο σύντροφός σου έχει δει την έκφρασή σου, έχει ακολουθήσει το βλέμμα σου και...

και το χειρότερο ειναι να μην σοκαριστεί.
Και να σου απαντήσει
"ε, εντάξει, πώς κάνεις έτσι; Στην ηλικία σου συμβαίνει", σου λέει από την άγνοια των 27 του χρόνων.


Του σκας μια μπούφλα του μαλακισμένου τώρα ή περιμένεις να το κάνεις αφού βάλεις τα κλάμματα;
Θα ρθει κια σενα η σειρά σου.
Οπως ήρθε και η δική μου.
Πολύ νωρίς.


Ξεκιναει η μεσήλικη ζωή μου.
Σε λίγο, σε πολύ λίγο, θα μπεις και στην εμμηνόπαυση,σου λέει μια φωνούλα.
Σε λίγο, σε πολύ λίγο, δεν θα είσαι πια η σουπεργουάου σαραντάρα. Θα φαίνεσαι σαράντα.
Και βάλε.

Το σώμα σου εσωτερικά θα ακολουθήσει τις εξωτερικές αλλαγες;
Θες να τις ακολουθήσει;


Και κει θυμασαι την ιστορία φρίκης για μια γνωστή της μάνας σου πάνω από 65 που είναι συνέχεια ξαναμμένη.
Και σταυροκοπιέσαι.





Κάπως έτσι ήταν για μένα η πρωτη μου φορά.
Τρίχες.