Αγοράκι ειμαι, τι να κάνω;

Η κολλητή μου έχει το συνήθειο, όταν γνωρίζει κάποιον, να μου ζητάει να βρεθούμε όλοι μαζί.

Εν μέρει γιατί δεν της αρέσει να δείχνει ενδιαφέρον, και εν μέρη γιατι στη παρέα έχω την φήμη του μπουρδο-ανιχνευτή. Και εξηγώ.
Αν κάποιος είναι «περίεργος», μέσα σε δέκα λεπτά, θα έχω πέσει ενστικτωδώς στην κατάλληλη συζήτηση και θα ξεδιπλώσει το «μεγαλείο» του. Ταλέντο το ονομάζουν οι άλλοι, κατάρα το ονομάζω εγώ.
Είναι άσχημη η απομυθοποίηση των ανθρώπων, αλλά φαντάζομαι χρήσιμη για τους γύρω μου. Να δούλευε το ραντάρ και για τα δικά μου, καλά θα ήταν.
Έτσι λοιπόν πριν λίγες μέρες, το τηλέφωνο χτύπησε και η κολλητή μου, μου ζητούσε να βγούμε με έναν συνάδελφό της από την δουλειά.
Η κουβέντα γρήγορα πήγε στις περασμένες σχέσεις, όπως είναι φυσικό όταν υπάρχει ενδιαφέρον μεταξύ ενός άντρα και μίας γυναίκας.

‘Χωρίσαμε γιατί ήταν μπ*υρδελόσογο, η μάνα της μου την έπεσε»
Έκανε ζέστη, ήμουν πτώμα από την μετακόμιση, και η μπύρα με είχε ζαλίσει λίγο, γι’ αυτό και νόμιζα, άλλωστε, ότι δεν άκουσα καλά.
Χαμογέλασα χαζά και ρώτησα με αφέλεια.
-Καλά , η μάνα της ήταν κάπως, η κοπέλα σου τι φταίει; Δεν μου φαίνεται λογικό να διαλύεις σχέση 8 χρόνων για κάτι τέτοιο.

Βασικά, της το είπες;
-Όχι, μου απάντησε. Δεν το έμαθε ποτέ.
Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα ρωτούσα κάτι παραπάνω, αλλά ρώτησα.
-Καλά, πώς σου την έπεσε;
Φανταζόμουν ότι πιθανόν τον κοίταζε, τον περιποιόταν…
-Μια μέρα που με είχε φουντώσει η κόρη και έφυγε, η μάνα προσφέρθηκε να με ανακουφίσει.

Η παγωμάρα που έπεσε στο τραπέζι με έκανε να χάσω μονομιάς την γλυκιά ζάλη και ανασηκώθηκα από την καρέκλα μου.
-Πώς ήξερε τι είχες κάνει με την κόρη της; Πώς είχε τόσο θάρρος;
-Ήμουν στο άλλο δωμάτιο με την μικρή, η μαμά ήταν 40 χρονών και να πω την αμαρτία μου, μου άρεσε από παλιά. Αλλά ποτέ δεν είχα προσχεδιάσει να τα φτιάξω με την κόρη…τυχαία έμαθα ότι ήταν μαμά και κόρη. Είχαμε όμως κάποιο θάρρος, ακόμα και τώρα που έχω χωρίσει…μιλάμε που και που.
-Με την μαμά;
-Ναι.
-Και δεν μου λες…-είπα αργά νιώθοντας τα μάτια μου να γυαλίζουν όπως όταν διασκεδάζω αφάνταστα… -τι έκανες όταν σου την έπεσε η μαμά;
-Τίποτα.
-Τίποτα;
-Τίποτα.
-Δεν σε ακούμπησε λίγο; Μου φάνηκε πολύ θαρραλέα γυναίκα.
-Ε, εντάξει, με ανακούφισε λίγο.
Άρχισα να γελάω.


-Μην γελάς, δεν ξέρεις πώς είναι για τον άντρα, πονάμε.
Κοίταξα την φίλη μου με το ύφος που έλεγε «Αποστολή εξετελέσθη, να πάω τώρα σπίτι να κοιμηθώ;»

-Εφόσον έγινε κάποια πράξη, του είπα, είσαι συνένοχος. Γιατί βρίζεις την μάνα;
-Δεν είμαι συνένοχος, είμαι θύμα.
-Πώς είσαι θύμα καμάρι μου; είπα σηκώνοντας το χέρι να παραγγείλω άλλη μια μπύρα. Η βράδια θα είχε και συνέχεια απ’ ότι φαινόταν.
-Μα με έβαλε κάτω.
-Και σε χάιδεψε.
-Και με φίλησε.
Έσκασα στα γέλια.
-Οκ…και δεν ήθελες.
-ΟΧΙ!
Έψαχνα τρόπο να του αποδείξω ότι έλεγε μπούρδες.
-Μμμμ…να σε ρωτήσω…η έμπειρη 40αρα, σου έβαλε και δάχτυλο;
Η απόλυτη φρίκη στο πρόσωπό του.
-Τι λες; Εγώ είμαι αρσενικό.
-Και πώς θα την σταματούσες αν ήθελε να στο κάνει;
-Θα τις έριχνα μπουνιά.
Δεν στάθηκα καθόλου στο θέμα της βίας γιατί το πήγαινα κάπου.
-Και τότε, αφού δεν ήθελες να γίνει η πράξη και ήσουν θύμα, γιατί δεν της έριξες μπουνιά να μην σε χουφτώσει;


- Μα ήμουν φουντωμένος, με εκμεταλλεύτηκε.
Μάλιστα.

Γελούσαμε η κολλητή μου κι εγώ, και γελούσε κι εκείνος. Κατά τα άλλα ήταν πολύ συμπαθητικός.
-Εγώ φταίω που ανοίχτηκα.
-Σε ευχαριστώ που μας εμπιστεύτηκες, και να είμαστε ξεκάθαροι ότι δεν σε κρίνουμε για την πράξη, αλλά για το γεγονός ότι βγάζεις την ουρά σου απ’ έξω και δεν παίρνεις καμία ευθύνη για την πράξη σου, άσχετα αν μετάνιωσες ή όχι.
-Δεν σεβάστηκε την κόρη της.
-Ούτε εσύ.
-Ε, αγοράκι είμαι τι να κάνω;

-Δηλαδή σε ορίζει αυτό;
Κοίταξα προς το παντελόνι του.
-Αν σε ορίζει αυτό και δεν μπορείς να αντισταθείς, ενώ το θες, ναι, συμφωνώ, είσαι αγοράκι.
Και σ αυτό το σημείο σκέφτηκα τον σύντροφό μου, που ήταν πολύ νεώτερος από εκείνον, αλλά Άντρας.
Με θέληση, πειθαρχία, τιμιότητα.

Γύρισα σπίτι και κούρνιασα στην αγκαλιά του.
Θυμήθηκα πώς ήταν πριν τον γνωρίσω, πόσους ανεύθυνους, κακομαθημένους είχα γνωρίσει και ένιωσα να τον εκτιμώ ξανά.
Μια μέρα θα ξαναβρεθώ εκεί έξω να ψάχνω ανάμεσα στα αγοράκια τον Αντρα με μπέσα και φιλότιμο.
Αλλά όχι απόψε.
Έκλεισα τα μάτια μου απογοητευμένη.
Ήμουν πολύ μεγάλη για να παίζουν πανταχού αγοράκια μαζί μου.
Δώσαμε,… δώσαμε.



(fe-mail.gr)