Γυναικείοι διάλογοι

-Βαρέθηκα. Όταν έχω στεναχώριες, τις περνάω μόνη μου. Είσαι αδιάφορος η συναισθηματικά δυσκοίλιος;
-Μα τι λες;
-Και όταν εχω ορέξεις, πάλι κάνεις τον ψόφιο κοριό. Τι σκατά κάνουμε εδώ πέρα;
-Δεν γίνεται όποτε θες εσύ να κάνω τούμπες.
-Ε;
Έπεσε σιγή.
Εκείνος κατάλαβε τι αντιδραστική μαλακία πέταξε και προσπάθησε να τα μπαλώσει.
-Δηλαδή, ρε μωρό…
-Κατάλαβες τι είπες μόλις τώρα; Σου λέω σε ποθώ και εσύ το παίρνεις ότι θέλω να γίνει το δικό μου; Είσαι τελείως βλαμμένος;
Η Μαρία μου έλεγε την ιστορία μυξοκλαίγοντας πάνω από το εσπρέσσο της.
Την καταλάβαινα, μου είχε τύχει και μένα μια τέτοια «περιπτωσάρα»
-Ναι, της απάντησα, σε κάνουν να θες να τους κερατώσεις από εκδίκηση και μόνο, κι ας μην είναι του χαρακτήρα σου.
-"Μα του το είπα", πετάχτηκε η Μαρία με το χαρτομάντιλο στο χέρι. "Του είπα «Θα πάω με άλλον μόνο και μόνο για να ξεκολλήσω, σου αξίζει.»
-Και τι είπε;
-"Γέλασε", ξέσπασε σε αναφιλητά η Μαρία. "Δεν με πήρε στα σοβαρά".
Κοντοστάθηκε. «’Η δεν τον νοιάζει». Με κοίταξε με τρόμο. «Λες να μην τον νοιάζει;»
Την έβλεπα έτοιμη να "ξανακολλήσει" στο πως νιώθει το γομάρι και να απομακρύνεται από το πώς ένιωθε εκείνη.
Και ήταν όμορφη κοπέλα, καλόψυχη και έξυπνη. Πολύ ανώτερη του.
Αλλά είμαστε τυφλές.
«Κι εγώ το χω πει αυτό» της απάντησα.
-Και τι σου είπε;
-Το θέμα είναι τι του είπα εγώ. Του ειπα να με κοιτάξει καλά, γιατί υπάρχουν τουλάχιστον 3 άτομα που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου που γουστάρουν τρελά να είναι εδώ στην θέση του.
-Και τι σου απάντησε;
-Ότι με παραμυθιάζουν για να με πηδήξουν.
-Είπε τέτοια καφρίλα;
-Ναι, και του είπα ότι κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, αλλά ακόμα και έτσι, αν κάποιος κάνει τον κόπο να με παραμυθιάσει, ίσως του αξίζει και ένα δωράκι. Και έφυγα.
-Και μετά;
-Γύρισα αργά το βράδυ. Με ρώτησε αν είχα πάει με άλλον. Δεν πίστευα στ αυτιά μου.
Και μετά άρπαξα την ευκαιρία. Του είπα ότι κάτι έκανα, και πήρα τα πάνω μου.
-Αν το κάνω εγώ αυτό θα με χωρίσει.
-Αν σε χωρίσει τόσο εύκολα, στο καλό να πάει. Εμείς γιατί τους συγχωρούμε τόσα; Γιατί να επενδύεις εσύ πιο πολύ σε μια σχέση που απαρτίζεται από τους δυο σας;
-Και τι έκανε;
-Πούλησε νταϊλίκι, ότι με σιχαίνεται, ότι με χωρίζει κλπ κλπ, αλλά στη φάση που ήμασταν δεν με ένοιαζε, θεωρούσα ότι δεν είχε μούτρα να μιλάει. Αν παραμελείς τον σύντροφό σου ερωτικά και συναισθηματικά, σπας το άγραφο συμβόλαιο που έχετε. Η σχέση γι αυτό δεν υπάρχει; Για τις λίγες στιγμές που νιώθεις ότι ο κόσμος σε καταβάλλει, η που νιώθεις ευάλωτος και τρυφερά. Αν είναι να σου γαμάει τον αδόξαστο να πάει να γαμηθεί.

Είχα πάρει φόρα.

-«Και τελικά τι έγινε;» Η Μαρία με κοίταζε λίγο φοβισμένη απ’την ένταση που είχα όταν μίλησα.
-Τα γνωστά. Ξέσπασε σε κλάματα και μου πε ότι δεν μπορεί χωρίς εμένα και τα λοιπά.
-Πώς ένιωσες;
-Ήμουν ακόμα μπλοκαρισμένη όποτε δεν μου έκανε αίσθηση. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον άντρα που μειώνει την θηλυκότητά σου η σ αφήνει μόνη σου στα δύσκολα.
-Συμφωνώ. Η Μαρία ένιωθε καλύτερα. «Όμως..»
Δίσταζε
«Όλοι ίδιοι είναι και δεν θέλω να μείνω μόνη».
-«Ούτε εγώ, ματάκια. Όμως δεν ξέρω αν είναι καλύτερο να είσαι μόνος και πραγματικά μόνος, η μόνος σε μια σχέση που σε μειώνει.» της απάντησα.
Και ακόμα δεν ξέρω την απάντηση.